„Gdzie jest miłość do człowieka, [tam] jest miłość do sztuki [medycznej]”
ἢν γὰρ παρῇ φιλανθρωπίη, πάρεστι καὶ φιλοτεχνίη
(W.H.S. Jones, “Hippocrates Collected Works”, I. VI,
Harvard University Press, Cambridge, USA 1923, s. 321

Zdaniem Hippokratesa
… medycyna powinna być traktowana jako τέχνη, które można tłumaczyć jako biegłość, kunszt, umiejętność, rękodzieło, rzemiosło,
sztukę, ewentualnie jako coś, co jest zgodnie z zasadami sztuki.  Tą prawdziwą τέχνη, co w tym wypadku prawdopodobnie powinno się tłumaczyć jako umiejętność, nabywa się dzięki bezpośredniej obserwacji pracy lekarza i własnej pracy pod obserwacją lekarza. To zdobyte doświadczenie i badania powinny stanowić jej podstawę. Medycyna nie powinna posługiwać się hipotezami, uogólnieniami czy domysłami. Jej podstawą powinny być doświadczenie i badania
Z chorym powinno rozmawiać się o jego chorobie, bowiem nikt bardziej od cierpiącego na daną przypadłość nie zrozumie jej istoty.
→ Zobacz więcej: J. Krajewska, „Nie tylko „O sztuce lekarskiej” w wybranych pismach Corpus Hippocraticum”, „SAECULUM  CHRISTIANUM, 2018, s. 58-59.