nowożytność

HISTORIA MEDYCYNY


Florenccy kolekcjonerzy i kopiści manuskryptów medycznych. Odrodzenie medycyny na uniwersytecie w Padwie. Andreas Vesalius i zakwestionowanie galenowego wykładu o anatomii. Pierwsza prawidłowo opisana anatomia: „De humani corporis fabrica”. Kontynuatorskie prace  Gabriela Fallopiusa oraz Hieronymusa Fabriciusa ab Aquapendente (praca nad zastawkami żylnymi), „De venarum ostiolis” (1603). Początki leczenia celowanego, czyli zasada celowego podawania leków: Paracelsus (Phillippus Aureolus Theophrastus Bombastus von Hohenheim). Jatrochemia. Kroniki medyczne Jacquesa Houlliera, Françoisa Valleriola [né Variola], Ambroise Paré (ojciec współczesnej chirurgii). William Harvey i jego rewolucyjne dzieło na temat serca i układu krążenia: “Exercitatio anato mica de motu cordis et sanguinis in animalibus”. Angielski Hippocrates, Thomas Sydenham. Giovanni Battista Morgagni z Padwy i jego dzieło „De Sedibus et Causis Morborum” początkiem patologii. XVII wiek, złotym wiekiem bolońskiej medycyny. Samuel Hahnemann z Lipska, twórca homeopatii. G.W. Leibniz i jego postulaty dotyczące nauczania medycyny i organizacji służby zdrowia. Chirurgia w drodze do nowoczesności. Hiszpańskie poszukiwanie ziół leczniczych. Ustawa o aptekarstwie. Mesmeryzm.

TEORIE MEDYCZNE NOWOŻYTNOŚCI

RENESANS MEDYCYNY STAROŻYTNEJ

 

Skip to content